Opcja numer jeden jest najmniej praktyczną formą wynagrodzenia, którą może zaoferować zagraniczna firma dla  dobrego sprzedawcy w USA. Dlaczego? W niektórych amerykańskich branżach cykl sprzedaży, czyli okres od momentu nawiązania pierwszego kontaktu z potencjalnym klientem do momentu dokonania sprzedaży produktu, jest bardzo długi. W międzyczasie przedstawiciel handlowy w USA nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za swoją pracę. Takie “długotrwałe” wyczekiwanie na wynagrodzenie może nie tylko zniechęcić przedstawiciela handlowego w USA, ale także doprowadzić do bardzo niekorzystnej sytuacji dla pracodawcy, że jego porzuci on swoją pracę, zanim kupujący w USA złoży pierwsze zamówienie na produkt. Warto tutaj zaznaczyć, że w pewnych metropoliach na terenie USA, NYC, Boston, San Francisco, są bardzo wysokie koszty życia. Co w praktyce oznacza, iż nawet dobry przedstawiciel handlowy nie będzie w stanie się utrzymać bez cotygodniowej wypłaty od swojego zagranicznego pracodawcy, którego reprezentuje na rynku USA. Warto też dodać fakt, iż większość Amerykanów nie oszczędza pieniędzy, lecz żyje od wypłaty do wypłaty. Sprawdź przykład kosztów życia w mieście Nowy Jork. Dodatkowym argumentem przeciwko użyciu opcji numer jeden, czyli wynagrodzenia opartego tylko na prowizji od sprzedaży, jest fakt, że sprzedawca pracujący na takich warunkach w USA będzie się starał za wszelką cenę jak najszybciej sprzedać produkt potencjalnemu klientowi. Taki przedstawiciel handlowy będzie obiecywał klientom w Stanach Zjednoczonych wszystko, co chcą usłyszeć, tylko po to, by najszybciej zarobić prowizje za sprzedany produkt, nawet jeśli ten produkt zupełnie nie spełnia wymagań kupującego lub polski sprzedawca nie posiada obecnie sprzedanego towaru na terenie Stanów Zjednoczonych. Taka sytuacja generuje duży problem. Niezadowolony klient w USA będzie tworzył problemy w bardzo bliskiej przyszłości lub nawet zażąda zwrotu pieniędzy po zakupie produktu, który nie rozwiązuje jego problemu.